|
فشار مصیبتها روح تو را لطیف می کند
|
|
|
بسم الله الرحمن الرحیم
کسی که علم دارد ؛ عالم است اما کسی که درک دارد مدرک است . با علم تو دانا می شوی ؛ اما با درک تو دارا می شوی . کسی که بدنش سوخته و فریاد می زند و می گوید که درد دارم ؛ اندازه ی درد او را تو درک نمی کنی ، فقط علم داری که سوختن ، سوزش و درد دارد ؛ اما دیگر بیشتر از این را نمی توانی درک کنی ؛ اما وقتی بدن تو هم مثل او در آتش سوخت و از درد بیقرار شدی ؛ وجود تو مدرک می شود و آن درد را می چشی .
انسان با هر از دست دادنی وجودش اشتداد و وسعت می گیرد و بزرگ می شود و بینش و دیدگاه او عوض شده و وجودش باز می شود و به درک بالا می رسد و خدا را همه کاره می بیند و خودش را هیچ کاره ، لذا همه ی کارها را به او واگذار می کند ؛ نه فقط زبانی بلکه واقعا در وجودش به این ادراک رسیده که آنچه خدا برایش پیش آورده و می آورد ؛ مشیّت خداست و مصلحت اوست لذا با رضایتمندی آن را می پذیرد و در کار خدا دخالت و اظهار نظر بیجا نمی کند ؛ بلکه در آن صبر می کند و بدنبال این صبرش خداوند به او پاداش میدهد و وجود او را لطیف تر و مدرک تر از قبل می کند و او با این لطافت روح به عالم ملکوت راه پیدا می کند .%5B1%5D.gif)
ادامه مطلب |
|
یک شنبه 14 ارديبهشت 1393برچسب:ملکوت , درک , مشیت خدا , درد , سوختن , علم , عالم , صبر , مقام صیر , حکمت , |
|
|
| |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: